#KjærePappa


#KochanyTatusiu to propaganda która pokazuje naruszenia cielesne oraz przemoc, której doświadczają kobiety i dziewczyny w swoim życiu.
Przemoc wobec kobiet jest jednym z najbardziej rozpowszechnionym przypadkach łamania praw człowieka na świecie. Aż jedna na trzy kobiety doświadczy przemocy w swoim życiu. 

Propaganda przedstawia prośbę nienarodzonej córki do swojego ojca. Poznamy historię jej życia oraz relacje z chłopcami/ mężczyznami. Historia ukazuje ¨zwyczajne¨ sytuacje, z którymi spotkali się również większość z nas. Filmik okazuje również jak te ¨zwyczajne¨ z pozoru sytuacje mogą prowadzić do poważnych sytuacji.

Kluczowe w filmiku jest ¨drogi tato¨ które powtarzane jest wielokrotnie. Budząc tym samym ostre emocje.

Dziewczyna przechodzi przez mobbing, gwałt oraz przemoc, by na samym końcu filmiku poprosić aby nie pozwalał na sprośne żarty czy złe traktowanie kobiet - bo kiedyś ktoś może uwierzyć że tak jest naprawdę.

Tkwisz w związku a gdzie panuje przemoc? Skontaktuj się z Krisesenter w twoim miejscu zamieszkania (kliknij tu aby znaleźć Krisesenter najbliżej ciebie). Zapewnią ci pomoc adwokacką,  psychologiczną, bezpieczeństwo, dach nad głową, wyżywienie oraz pomoc ekonomiczną jeśli tego potrzebujesz. Adres jest tajny dla zarówno mieszkańców jak i obcych ludzi, zadzwoń aby dostać pomoc. 


Film można obejrzeć za równo po norwesku, jak i po angielsku z polskimi napisami. Zapraszam do podzielenia się przemyśleniami w komentarzach.

Politidrøm

Marzenie bycia policjantem nie jest marzeniem każdego dziecka. Czasami po prostu dzieci się nim stają, nie z własnego wyboru a w wyniku powstałej sytuacji. Pełni nadziei że to coś zmieni. Dlaczego tak często rodzice są ślepi na cierpienie dziecka? 

Na krzyki, płacz i nieprzespane noce. 

Dajmy naszym dzieciom bezpieczny dom, niech sami wybiorą kim chcą być. A w okresie dorastania... niech będą dziećmi. Przykre doświadczenia nieodwracalnie zmieniają ich charakter. 

Nie pozwólmy aby to życie za nas wybierało. Kłótnie i awantury, których nie chcemy, nie dajmy alkoholowi zawładnąć naszym życiem. Bo to nasze czyny i wybory. Stan upojenia czy złość to również nasz wybór.

A ty? Co dziś wybierzesz? Co wybrało by twoje dziecko? 

13 reasons why

13 reasons why lub '' 13 powodów'' to serial o nastolatce, która zmaga się z problemami życia nastoletniego. Z pozoru błahostek, lecz ich skutki niosą za sobą ogromne konsekwencje. Konsekwencje najwyższej wagi - życia. Na samym początku serialu dowiadujemy się iż główna aktorka popełniła samobójstwo, a 13 odcinków to 13 powodów dlaczego to zrobiła. 

Serial skupia się na zwykłych problemach jak i również na przykrejszych doświadczeniach. W ten sposób możemy poczuć i zobaczyć co dzieje się w głowie młodych osób oraz do czego może to doprowadzić. W tej sytuacji system społeczny zawodzi a ostatnia nadzieja razem z nim. 

Serial ten nie ma nic wspólnego z nadużyciem alkoholu lub przemocom w domu, lecz pokazuje jak intensywnie odczuwane są emocje wsród młodych osób. Jak wielki to ma wpływ oraz jak zmienia się ich życie. 

Serial może być bardzo intensywny i nie zaleca się oglądanie go przez osoby, które mają depresje.  Film zawiera też bardzo dramatyczne sceny.

Pamiętaj aby szukać pomocy jeśli jej potrzebujesz. Na stronie hjelptilhjelp.no możesz znaleźć pomoc psychiczną w twoim miejscu zamieszkania. To pierwszy krok jest najtrudniejszy, a zarazem kluczowy. 

W Norwegii w 2010 roku odnotowano 548 samobójstw - to ponad 3 razy więcej niż ludzi którzy tracą życie w wypadkach. Na całym świecie rocznie samobójstw popełnia około milion osób. 

Snakk til meg, ikke om meg.

Ile razy przeszedłeś obojętnie obok dzieci o które byłeś zmartwiony? Ile razy minąłeś rodzica od którego pachniało alkoholem? Ile razy słyszałeś już krzyki dziecka z sąsiedztwa? Może nawet w tym samym domu? 

Nikt nie chce zawiadamiać niepotrzebnie i sprawiać problemów normalnej rodzinie. ¨Przecież wyglądają na szczęśliwych.¨  ¨Każdy czasem się kłóci.¨

A teraz ile razy mówiłeś o tej dziewczynce/ chłopcu komuś innemu? Kolejny raz są w twoich myślach a ty fałszywie się przekonujesz, że to napewno nic.  Dlaczego nie powiesz czegoś do nich? Zacznij od tego jak się czuje. Dzieci są lojalne i same nie przyjdą prosić o pomoc. To ty jako dorosły powinieneś interweniować gdy dziecko jest krzywdzone. Urazy psychiczne zostają na zawsze, one się nie goją. 

Kolejnym razem gdy znów usłyszysz krzyki i płacz z tego domu obok... gdzie mieszka ta dziwna rodzina... Zareaguj. Może zapobiegniesz wielkiej krzywdzie i dasz mi bezpieczne dzieciństwo. 

U mnie nikt nigdy nie zareagował. Sąsiedzi byli głusi, członkowie rodziny ślepi a nauczyciele zapracowani. Krzyk o pomoc zajął mi 8 lat.  

Høst, regn og korte dager.

Jesień - deszczowe, krótkie i ciemne dni przypominają mi chwile które tak bardzo chcę zapomnieć. Powiew zimnego powietrza który przynosił ze sobą niepewność, strach oraz niepokój. Zimne ściany i grube swetry w które się wtulałam aby znaleźć schronienie. Swetry które wchłonęły tyle słonych łez. 

Ludzie mówią, że rany się zagajają, że po pewnym czasie czujesz mniej. Mój strach powraca za każdym razem gdy usłyszę głośniejszy dźwięk, krzyk ludzi czy odgłos tłuczonego szkła. W tych chwilach wszystko powraca a ja przeżywam to wszystko od nowa. I tak setki razy. 

Rany się nie goją. Dziecko które od najmłodszych lat jest narażane na nadużycie alkoholu czy przemoc w rodzinie na zawsze będzie pamiętało. Każdy ruch, każda myśl - ona pozostaje na zawsze.

Liczenie szklanek oraz odliczanie ile godzin zostało do rana, aby to wszystko się skończyło, przynajmniej na pare godzin... 

Całe zło skrywa się w mroku. Depresja temu sprzyja i pcha dorosłych alkohol, tym samym odpychając od siebie swoje własne dzieci. I nawet jeśli myślimy, że to w porządku, że dziecko nie widzi, przecież jesteśmy dorośli - pamiętajmy, że to dziecko zostaje skrzywdzone najbardziej. Granica między miłością i zaufaniem do rodzica oraz strachem i niepewnością jest bardzo cienka. Tak cienka, że czasem nawet nie zauważamy kiedy ją przekraczamy. Pewnego dnia po prostu wszystko się zmienia i już nigdy nie będzie takie samo. Skąd wiem? Bo ja dalej nie potrafię znaleźć 8-letniej szczęśliwej dziewczynki, którą kiedyś byłam. W jednej chwili stałam się dorosłym, który musi wziąć odpowiedzialność.

Czyny moich rodziców zmieniły mnie w wiecznie ostrożną, cichą i dużo myślącą osobę. Rozważanie każdej decyzji i doszukiwanie się problemów gdzie ich nie ma. To moja przeszłość na która nie miałam wpływu mnie ukształtowała Teraz to część mnie. To ja.

Tak często słyszę, że jestem dojrzała jak na swój wiek, gdyby tylko wiedzieli...