Din utvei

Dinutvei.no  to strona gdzie możesz znaleźć pomoc jeśli jesteś ofiarą przemocy lub maltretowania. Strona ta jest zarówno poradnikiem jak i zbiorem informacji gdzie możesz uzyskać pomoc blisko twojego miejsca zamieszkania. Strona ta jest również dostępna w języku polskim tu. 

Strona porusza takie tematy jak: przemoc fizyczna i psychiczna, gwałt, zmuszanie do małżeństwa, pomoc adwokacką czy odszkodowanie.

Tu możesz znaleźć pełną listę możliwych aparatów pomocy, wraz z takimi informacjami jak: badanie, czasy otwarcia,  czy potrzebujesz skierowania oraz inne.

Pamiętaj, że aby uzyskać pomoc to ty musisz zrobić pierwszy krok. Nie pozwól aby tobie lub twoim bliskim działa się krzywda.

Krisesenter znajdziesz w wielu miastach w Norwegii, to miejsce gdzie znajdziesz schronienie i dach nad głową. Pracownicy mają obowiązek tajemnicy a adres pozostanie tajny. Możesz liczyć tam również na pomoc w biurokracji. Oferta ta jest bezpłatna. 

Krisesenter są oddzielne dla kobiet oraz mężczyzn, którzy doświadczyli przemocy lub maltretowania i potrzebują schronienia.

#KjærePappa


#KochanyTatusiu to propaganda która pokazuje naruszenia cielesne oraz przemoc, której doświadczają kobiety i dziewczyny w swoim życiu.
Przemoc wobec kobiet jest jednym z najbardziej rozpowszechnionym przypadkach łamania praw człowieka na świecie. Aż jedna na trzy kobiety doświadczy przemocy w swoim życiu. 

Propaganda przedstawia prośbę nienarodzonej córki do swojego ojca. Poznamy historię jej życia oraz relacje z chłopcami/ mężczyznami. Historia ukazuje ¨zwyczajne¨ sytuacje, z którymi spotkali się również większość z nas. Filmik okazuje również jak te ¨zwyczajne¨ z pozoru sytuacje mogą prowadzić do poważnych sytuacji.

Kluczowe w filmiku jest ¨drogi tato¨ które powtarzane jest wielokrotnie. Budząc tym samym ostre emocje.

Dziewczyna przechodzi przez mobbing, gwałt oraz przemoc, by na samym końcu filmiku poprosić aby nie pozwalał na sprośne żarty czy złe traktowanie kobiet - bo kiedyś ktoś może uwierzyć że tak jest naprawdę.

Tkwisz w związku a gdzie panuje przemoc? Skontaktuj się z Krisesenter w twoim miejscu zamieszkania (kliknij tu aby znaleźć Krisesenter najbliżej ciebie). Zapewnią ci pomoc adwokacką,  psychologiczną, bezpieczeństwo, dach nad głową, wyżywienie oraz pomoc ekonomiczną jeśli tego potrzebujesz. Adres jest tajny dla zarówno mieszkańców jak i obcych ludzi, zadzwoń aby dostać pomoc. 


Film można obejrzeć za równo po norwesku, jak i po angielsku z polskimi napisami. Zapraszam do podzielenia się przemyśleniami w komentarzach.

Politidrøm

Marzenie bycia policjantem nie jest marzeniem każdego dziecka. Czasami po prostu dzieci się nim stają, nie z własnego wyboru a w wyniku powstałej sytuacji. Pełni nadziei że to coś zmieni. Dlaczego tak często rodzice są ślepi na cierpienie dziecka? 

Na krzyki, płacz i nieprzespane noce. 

Dajmy naszym dzieciom bezpieczny dom, niech sami wybiorą kim chcą być. A w okresie dorastania... niech będą dziećmi. Przykre doświadczenia nieodwracalnie zmieniają ich charakter. 

Nie pozwólmy aby to życie za nas wybierało. Kłótnie i awantury, których nie chcemy, nie dajmy alkoholowi zawładnąć naszym życiem. Bo to nasze czyny i wybory. Stan upojenia czy złość to również nasz wybór.

A ty? Co dziś wybierzesz? Co wybrało by twoje dziecko? 

13 reasons why

13 reasons why lub '' 13 powodów'' to serial o nastolatce, która zmaga się z problemami życia nastoletniego. Z pozoru błahostek, lecz ich skutki niosą za sobą ogromne konsekwencje. Konsekwencje najwyższej wagi - życia. Na samym początku serialu dowiadujemy się iż główna aktorka popełniła samobójstwo, a 13 odcinków to 13 powodów dlaczego to zrobiła. 

Serial skupia się na zwykłych problemach jak i również na przykrejszych doświadczeniach. W ten sposób możemy poczuć i zobaczyć co dzieje się w głowie młodych osób oraz do czego może to doprowadzić. W tej sytuacji system społeczny zawodzi a ostatnia nadzieja razem z nim. 

Serial ten nie ma nic wspólnego z nadużyciem alkoholu lub przemocom w domu, lecz pokazuje jak intensywnie odczuwane są emocje wsród młodych osób. Jak wielki to ma wpływ oraz jak zmienia się ich życie. 

Serial może być bardzo intensywny i nie zaleca się oglądanie go przez osoby, które mają depresje.  Film zawiera też bardzo dramatyczne sceny.

Pamiętaj aby szukać pomocy jeśli jej potrzebujesz. Na stronie hjelptilhjelp.no możesz znaleźć pomoc psychiczną w twoim miejscu zamieszkania. To pierwszy krok jest najtrudniejszy, a zarazem kluczowy. 

W Norwegii w 2010 roku odnotowano 548 samobójstw - to ponad 3 razy więcej niż ludzi którzy tracą życie w wypadkach. Na całym świecie rocznie samobójstw popełnia około milion osób. 

Snakk til meg, ikke om meg.

Ile razy przeszedłeś obojętnie obok dzieci o które byłeś zmartwiony? Ile razy minąłeś rodzica od którego pachniało alkoholem? Ile razy słyszałeś już krzyki dziecka z sąsiedztwa? Może nawet w tym samym domu? 

Nikt nie chce zawiadamiać niepotrzebnie i sprawiać problemów normalnej rodzinie. ¨Przecież wyglądają na szczęśliwych.¨  ¨Każdy czasem się kłóci.¨

A teraz ile razy mówiłeś o tej dziewczynce/ chłopcu komuś innemu? Kolejny raz są w twoich myślach a ty fałszywie się przekonujesz, że to napewno nic.  Dlaczego nie powiesz czegoś do nich? Zacznij od tego jak się czuje. Dzieci są lojalne i same nie przyjdą prosić o pomoc. To ty jako dorosły powinieneś interweniować gdy dziecko jest krzywdzone. Urazy psychiczne zostają na zawsze, one się nie goją. 

Kolejnym razem gdy znów usłyszysz krzyki i płacz z tego domu obok... gdzie mieszka ta dziwna rodzina... Zareaguj. Może zapobiegniesz wielkiej krzywdzie i dasz mi bezpieczne dzieciństwo. 

U mnie nikt nigdy nie zareagował. Sąsiedzi byli głusi, członkowie rodziny ślepi a nauczyciele zapracowani. Krzyk o pomoc zajął mi 8 lat.  

Høst, regn og korte dager.

Jesień - deszczowe, krótkie i ciemne dni przypominają mi chwile które tak bardzo chcę zapomnieć. Powiew zimnego powietrza który przynosił ze sobą niepewność, strach oraz niepokój. Zimne ściany i grube swetry w które się wtulałam aby znaleźć schronienie. Swetry które wchłonęły tyle słonych łez. 

Ludzie mówią, że rany się zagajają, że po pewnym czasie czujesz mniej. Mój strach powraca za każdym razem gdy usłyszę głośniejszy dźwięk, krzyk ludzi czy odgłos tłuczonego szkła. W tych chwilach wszystko powraca a ja przeżywam to wszystko od nowa. I tak setki razy. 

Rany się nie goją. Dziecko które od najmłodszych lat jest narażane na nadużycie alkoholu czy przemoc w rodzinie na zawsze będzie pamiętało. Każdy ruch, każda myśl - ona pozostaje na zawsze.

Liczenie szklanek oraz odliczanie ile godzin zostało do rana, aby to wszystko się skończyło, przynajmniej na pare godzin... 

Całe zło skrywa się w mroku. Depresja temu sprzyja i pcha dorosłych alkohol, tym samym odpychając od siebie swoje własne dzieci. I nawet jeśli myślimy, że to w porządku, że dziecko nie widzi, przecież jesteśmy dorośli - pamiętajmy, że to dziecko zostaje skrzywdzone najbardziej. Granica między miłością i zaufaniem do rodzica oraz strachem i niepewnością jest bardzo cienka. Tak cienka, że czasem nawet nie zauważamy kiedy ją przekraczamy. Pewnego dnia po prostu wszystko się zmienia i już nigdy nie będzie takie samo. Skąd wiem? Bo ja dalej nie potrafię znaleźć 8-letniej szczęśliwej dziewczynki, którą kiedyś byłam. W jednej chwili stałam się dorosłym, który musi wziąć odpowiedzialność.

Czyny moich rodziców zmieniły mnie w wiecznie ostrożną, cichą i dużo myślącą osobę. Rozważanie każdej decyzji i doszukiwanie się problemów gdzie ich nie ma. To moja przeszłość na która nie miałam wpływu mnie ukształtowała Teraz to część mnie. To ja.

Tak często słyszę, że jestem dojrzała jak na swój wiek, gdyby tylko wiedzieli...

Er jeg avhengig av alkohol? 

Kiedy ktoś ma problem z alkoholem? Kiedy można nazwać nawyk uzależnieniem a osobę alkoholikiem?
W Norwegii aby móc postawić diagnozę ICD-10 (syndrom uzależnienia od psychoaktywnych substancji i spożytkowanie w sposób szkodzący zdrowiu). Diagnozę tą można stwierdzić gdy trzy lub więcej kryteriów występuje równocześnie w przeciągu roku.

Między innymi: 
- silne pragnienie lub poczucie przymusu do spożycia substancji
- problem z kontrolowaniem spożycia substancji (rozpoczęcia spożycia, ukończenia spożycia lub ilości)
- zwyższona tolerancja, która sprawia, że zwiększenie spożycia dawki alkoholu jest konieczne by uzyskać ten sam efekt, które wcześniej dawały mniejsze dawki
- uczucie rosnącej obojętności wobec innych zainteresowań lub przyjemności wynikającym z użytku substancji psychoaktywnych. W zamian użycie więcej czasu na zdobycie/ zażycie substancji lub dojście do siebie po ich użyciu.
- Kontynuacja zażywania substancji pomimo wyraźnych problemów zdrowotnych tuż po zażyciu substancji (uszkodzenie wątroby, okresy depresyjne lub zmniejszonych funkcji rozpoznawczych) po czym można stwierdzić, że użytkownik był lub można oczekiwać, że był iż jest świadomy rozmiaru szkody.


Wszystkie informacje zaczerpnięte są ze strony: http://www.rustelefonen.no/fakta-om-alkohol/alkohol-og-avhengighet/ 

Masz problem z alkoholem? Możesz zadzwonić anonimowo pod numer 915 08 588 - Rusetelefon, lub rozpocząć darmowy czat na http://www.rustelefonen.no/

Pomoc możesz również uzyskać o twojego lekarza rodzinnego (fastlege). 
By sprawdzić kto jest twoim lekarzem, lub zmienić lekarza rodzinnego: https://minhelse.helsenorge.no/bytte-fastlege?

La barn være barn

Pozwólmy dzieciom zostać dziećmi. Krótki film pokazujący młode rodzeństwo, gdzie ich matka jest alkoholiczką. Siostra musi wziąć odpowiedzialność za siebie oraz młodszego brata, obowiązki w domu oraz szkołę. Filmik doskonale pokazuje co dzieje się w głowach dzieci, ile myśli przechodzi im przez głowę oraz jak szkodliwe jest to dla ich rozwoju. 

''Hvem kan hjelpe Jesper'' oraz ''... og hvem ser Johanne'' daje bardzo dużo do myślenia oraz przedstawia punkt widzenia z różnych perspektyw. 

Pamiętajmy, że dzieci w większym stopniu przeżywają sytuacje emocjonalnie - w przeciwieństwie do dorosłych osób. Takie sytuacje mogą być kluczowe w dojrzewaniu i rozwoju dziecka, z którymi dziecko będzie się musiało zmagać przez większość lub nawet całe swoje życie. 

Zbyt wielka odpowiedzialność zostawiona na barkach dziecka jest dosyć często bagatelizowana przez rodziców - szczególnie polskiego pochodzenia przebywających za granicą. Dzieci są lojalne i uległe i zrobią wszystko by odciążyć swoich rodziców. Z czasem jednak obowiązków może być coraz więcej, obowiązków które wcale nie muszą być duże lub wymagające, oczami rodziców. Tłumaczenie listów, wiadomości, informacji poprzez uczestniczenie w wywiadówkach, wizytach u lekarza, rozmowach telefonicznych, obowiązkach w domu, szkole i tych wszystkich innych ''mniejszych'' rzeczach ''przy okazji''. Nie pomijając noszenia odpowiedzialności za trudną sytuację w domu, które bardzo często przytrafiają się polakom na emigracji. 

Alkohol, kłótnie, nieobecność jednego lub dwoje rodziców, problemy ekonomiczne lub problemy w pracy, wszystko to przenosi się na sytuację w domu, co najbardziej odbija się na dzieciach. 

Dlatego ważne jest aby w porę zainterweniować i zacząć działać nim dana sytuacja przerośnie całą rodzinę. 

Więcej niż co 4-te dziecko w Norwegii ma rodziców którzy nadużywają alkoholu, lub mają psychiczne problemy. - Po więcej informacji odsyłam do wpisu z listopada 2017 ''Mer enn hvert fjerde barn''. Po obejrzeniu tych dwóch filmów zastanówmy się jeszcze raz, kto pomógłby Johanne i Jesper gdyby nie było barnevernet? 

Min historie, del 4

Czas leciał. Z dokumentów, które odzyskałam rozmowa ze mną odbywa się dokładnie 2 miesiące po uzyskaniu zgłoszenia. Dużo wcześniej rozmowa odbyła się z moimi rodzicami... z osobna. 

Niestety, nasza rodzina zużyła naszą ''szansę'', jeszcze przed wysłaniem bekymringsmelding do barnevernet. Szansa na lepsze życie. Wszystko wróciło do codzienności. To właśnie wtedy czułam, że nasza rodzina nie dostanie już drugiej szansy, dlatego milczałam. Założyłam kolejną maskę - tą którą pare dni wcześniej zdjęłam z nadzieją, że już nigdy nie będę musiała po nią sięgać. 

Miałam swoje wzloty i upadki, ostatecznie barnevernet uwierzyło, że jest lepiej. A nocami, w czterech ścianach, unosił się zapach alkoholu, krzyki, odgłosy tłuczących się kieliszków, wyzwiska, płacz oraz bijatyki. Były to długie noce, choć bardzo chciałam zamknąć się w pokoju, myśleć o czymś innym to jednak coś mi nie pozwalało. Byłam tam, przy nich, od początku do końca, zawsze. Próbując uspokoić atmosferę. Mała dziewczynka, która szybko musiała wydorosnąć.
Teraz wiem jak bardzo było to dla mnie złe, te wspomnienia nigdy nie pozwalają mi zapomnieć. 

Po wielu godzinach, często nad ranem, nadchodził wreszcie czas gdy mogłam wrócić do swojego pokoju i się położyć. Oczywiście nie było to proste, zawsze otwarte drzwi, nigdy nie miałam pewności czy to już koniec. Bardzo często się myliłam. Opadałam z sił. Potem przychodził czas na sen, zmysły były tak wrażliwe, że często budziłam się od najcichszego dźwięku. Po kilku godzinach snu wycierałam łzy i zakładałam maskę. 

Tak wyglądało moje dzieciństwo od kiedy pamiętam, bo aż 10 lat, zanim mogłam zacząć swoje własne życie. Wiem jak wiele dorosłych i dzieci jest w tej sytuacji, byłam jednym z nich.
Czy barnevernet mi pomogło? Myślę, że nie. Uważam, że zbagatelizowali sytuację.
Czy uważam, że barnevernet to zła instytucja? Mają długą drogę do uzyskania wystarczających kompetencji, ale gdyby nie barnevernet, tak wiele dzieci nie dostało by pomocy, której potrzebuje. 

Pod tym wpisem umieszczam historię pewnej młodej dziewczyny, która zmaga się z problemami w domu, w której wiele ludzi może się rozpoznać. Część druga filmu ReMoved. 

Poprzednio podałam link to części pierwszej, tu można ją znaleźć:  https://www.youtube.com/watch?v=lOeQUwdAjE0&t=377s  

Loggføring

Po wielu miesiącach czekania w końcu się udało. Dostałam kopie wszystkich dokumentów, które znajdywały się w mojej teczce w barnevernet. Trzy piętra schodów pełne okrutnych wspomnień. Poznałam własną historie od nowa, z tylu lat wstecz. Los chciał, że trafiłam na tą samą osobę, która zajmowała się naszą rodziną. Spotkanie po tylu latach, obie wiedziałyśmy, że wszystko poszło źle a przecież było tak obiecująco. 

W raportach pisze głownie że wzbudzam zaufanie, pokazuje znaki że jest lepiej oraz iż barnevernet postanawia mi wierzyć. A tak naprawdę było bez zmian. Było wiele spotkań, a ja po każdym z nich liczyłam, że może jednak coś dostrzegą. Dokumenty pokazują ile czasu barnevernet zużyło na spotkania z moimi rodzicami - w nadziei na to iż to pomoże. A ja jako dziecko byłam poświęcona samej sobie. W raportach poruszana jest kwestia na jak duże niebezpieczeństwo jestem nastawiona, oraz rozważanie przejęcia opieki nade mną. Jednak to nigdy się nie dzieje. 

Historia ta kończy się dramatycznie, po kluczowym incydencie postanawiam sama zakończyć kontakt z barnevernet, jako niepełnoletnia.