Lider i stillhet...

Samookaleczenia wsród dzieci znacznie wzrosły przez ostatnie lata. Dzieci te nie radzą sobie z poczuciem winy, wstydem i czują się bezradne, często też nie wiedzą w jaki inny sposób poradzić sobie ze złością. Tylko połowa przyznaje się do samookaleczenia. 

Samookaleczanie się jest desperacką próbą odciążenia wewnętrznego bólu. 

Według Mette Ystgaard w raportażu na dinside.no ciężko jest dostrzec dzieci które się okaleczają. Wszyscy są różni oraz dają różne sygnały. Niektórzy się izolują inni są spokojni oraz bardziej otwarci. Brak nadziei, lęk oraz niskie poczucie własnej wartości mogą być częścią problemu. 

Jeśli masz podejrzenia lub martwisz się o kogoś, pokaż że się przejmujesz. Zapytaj i pokaż troskę, zarazem unikaj oceniania czy moralizowania. Wysłuchaj i pokaż chęć do wysłuchania. To może znaczyć tak dużo dla drugiego człowieka...

Nie bójmy się zainterweniować lub skontaktować z odpowiednimi organizacjami. Zastanówmy się jeszcze raz ile zła czekało by gdyby nie barnevernet? A może nie było by różnicy?